ยางปาย
ชื่อ
ยางปาย
ชื่อสามัญ
-
ชื่อท้องถิ่น
ยางกราย, ยแกน, ยางบาย, ยางพราย, ยางฮอก, ยางฮี, ยางฮี้ (ภาคเหนือ)
ชื่อวิทยาศาสตร์
𝘿𝙞𝙥𝙩𝙚𝙧𝙤𝙘𝙖𝙧𝙥𝙪𝙨 𝙘𝙤𝙨𝙩𝙖𝙩𝙪𝙨 C.F.Gaertn.
ลักษณะทางพฤกษศาตร์
ลำต้น
ไม้ต้น สูง 20 - 40 เมตร เปลือกต้นแตกเป็นสะเก็ด
ใบ
ใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ แผ่นใบรูปรี หรือรูปไข่ โคนใบรูปลิ่มกว้าง ถึงรูปกลมแกมรูปหัวใจ ปลายใบแหลม ถึงเรียวแหลม ขอบใบหยักบริเวณปลายใบ กว้าง 2.5 - 12 เซนติเมตร ยาว 6 - 20 เซนติเมตร เส้นใบมีขนปกคลุม
ดอก
ดอกช่อ แบบช่อกระจะ ออกตามซอกใบ บริเวณปลายกิ่ง ดอกย่อยประมาณ 7 ดอก กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด ปลายแยกออกเป็น 5 แฉก สั้น 3 แฉก ยาว 2 แฉก กลีบดอก 5 กลีบ ปลายบิดเวียน ผิวด้านนอกมีขน เกสรเพศผู้ประมาณ 30 อัน เกสรเพศเมีย รังไข่มีขนปกคลุม
ผล
ผลเดี่ยว แบบผลแห้ง เมื่อแก่แล้วไม่แตก ลักษณะคล้ายรูปไข่ หรือค่อนข้างกลม มีสันคมยาวตลอดตัวผล 5 สัน มีขนปกคลุมหนาแน่น กลีบเลี้ยงติดอยู่ในระยะผล เจริญขยายใหญ่ 2 กลีบ ลักษณะคล้ายปีก ปลายโค้งงอ เมล็ดกลม จำนวน 1 เมล็ด
การกระจายพันธุ์
พบในป่าดิบเขา ที่ความสูง 400-1100 เมตร จากระดับน้ำทะเล ออกดอกช่วงมกราคม-กุมภาพันธ์ ออกผลช่วงพฤษภาคม-สิงหาคม
การใช้ประโยชน์
เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้างบ้านเรือนได้ดี
อ้างอิง
R. POOMA, M. POOPATH & M.F. NEWMAN., 2016. Dipterocapaceae. In Flora of Thailand. T. Smitinand and H. Balslev (Eds.), vol. 13 part 4: 575. Forest Herbarium, National Park, Wildlife and Plant Conservation Department. Bangkok.
http://biodiversity.forest.go.th/index.php?option=com_dofplant&id=719&view=showone&Itemid=132